مقدمه

اسناد متعددی مانند اعلامیه جهانی، وجود دارند که، حقوقی را برای بشریت و یا شهروندان جامعه جهانی تدوین نموده اند. اینکه برای اولین بار کدام مکتب یا تمدن و یا نویسنده اصطلاح حقوق بشر» را استعمال نموده است، یک رویکرد تاریخی است که دامنه بحث آن از منشور کوروش آغاز و تا منشور مدینه النبی و ماگنا کارتا ادامه دارد و سرانجام بعد از اعلامیه حقوق شهروندی فرانسه، به اعلامیه جهانی که سرآغاز دور جدیدی از استاد مدرن حقوق بشر است، ختم می شود.

با بررسی اسناد تاریخی به نظر می رسد که مفهوم و ارزش حقوق انسان با ادبیات متفاوت در فرهنگ ها و تمدن های بشری مورد توجه بوده است، از این رو، حقوق بشر مسئله اصلی کشورها و جوامع امروز جهان به شمار می آید. بر همین اساس در تعریف حقوق بشر در مورد چیست و مبنا و منشأ آن وفاق مشترکی میان کشورها وجود ندارد بلکه از تنوع و صیغه های مختلف فرهنگی، ایدئولوژیکی و ی برخوردارند. به رغم همه اینها مشاهده می شود در دوران معاصر اولین اصول و قواعد حقوق بشر در قالب اعلامیه جهانی حقوق بشر» در مجمع عمومی سازمان ملل، بدون رأی مخالف کشورها، مورد تصویب قرار می گیرد.

ایران همچون دیگر کشورهای اسلامی در همان روز دهم دسامبر ۱۹۴۸ مطابق با ۱۹ آذرماه ۱۳۲۷ به اعلامیه جهانی حقوق بشر رأی مثبت داده و سند را امضاء نموده است. اعلامیه جهانی در واقع سنگ بنای همه اسناد حقوق بشری عصر جدید است که به صدها زبان یا گویش ترجمه شده است.

گفتار نخست: اقدامات ملل متحد و تقویت حقوق بشر

اقدامات ملل متحد در تقویت حقوق بشر را می توان: ۱. در ذات تدوین مفاد منشور ملل متحد، ۲. تشکیل کمیسیون حقوق بشر، ۳. برگزاری کنفرانس های بین المللی جستجو نمود.